FERDYDURKE | komedia

Pupa, gęba, łydka – czyli świat trzydziestoletniego Józia, zmuszonego przez profesora Pimko do powrotu do szkoły. Te charakterystyczne dla Gombrowicza elementy stają się symbolicznym rdzeniem spektaklu Alejandro Radawskiego, przenoszącego na scenę absurdalny i przenikliwy świat „Ferdydurke”.

Józio z uporem szukając swobody, próbuje walczyć o swoją wolność, prawo do bycia sobą. Wyraża swoje przekonanie, że nie jest „ani dojrzały, ani niedojrzały”, ale “taki, jaki jest”, objawiający się we „własnej i doskonale suwerennej formie, nie biorąc pod uwagę niczego poza jego własną wewnętrzną rzeczywistością”. Spektakl wiernie oddaje ten gombrowiczowski bunt przeciwko „gębie” – sztucznej masce, którą społeczeństwo narzuca jednostce, oraz „upupianiu” – sprowadzaniu do infantylnej, niedojrzałej roli. Widzowie są świadkami jego desperackich prób ucieczki przed przymusowym wtłoczeniem w cudzą formę.

Spektakl Alejandro Radawskiego, na podstawie “Ferdydurke” Gombrowicza, wędruje po różnych gatunkach, poddając jednocześnie ostrej krytyce system władzy, system oświaty i metod wychowawczych. Sztuka zamyka się w jednym akcie podzielonym na dziesięć scen,…